Παρουσίαση εργασιών_crime/art scenes

Την Πέμπτη 5-7-2012 από 10.00-13.00 στο εργαστήριο ζωγραφικής [pilotis φιλοσοφική] θα γίνει η παρουσίαση των εργασιών από τους μεταπτυχιακούς φοιτητές για το μάθημα B εξαμήνου "Νέα μέσα: νέοι χώροι για την αναπαράσταση", πάνω στη θεματική που αναπτύχθηκε στο project: crime/art scenes.

κύκλος διαλέξεων με τίτλο "Crime/Art Scenes"

Στο πλαίσιο του ΜΠΣ του Τμήματος Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης διοργανώνεται κύκλος διαλέξεων με τίτλο "Crime/Art Scenes" στο  Θέατρο της Κεντρικής Βιβλιοθήκης(1ος όροφος)  του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Προσλεκλημένοι ομιλητές:

         Τετάρτη 30 Μαίου

16.00    Νίκος Κατσικούδης (Ιστορικός Τέχνης, Επικ. Καθηγητής ΤΠΤΕΤ )  "Το πορτραίτο. Η κατασκευή της πραγματικότητας."

17.30   Νίκος Τρανός (Εικαστικός, Καθηγητής, ΑΣΚΤ Αθήνας)   "Crimen Majestatis" 
Πέμπτη 31 Μαίου

16.00   Παντελής Βούλγαρης (Σκηνοθέτης)  και Ιωάννα Καρυστιάνη (Συγγραφέας) . " Σενάριο και κινηματογραφική αφήγηση".  

(Παράλληλη προβολή ταινίας .  " ") 



επίσης σύμφωνα με mail που έλαβα:

Στα πλαίσια  των μεταπτυχιακών σεμιναρίων του  ΔΙΑΤΟΜΕΑΚΟΥ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΥ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ  «ΝΕΩΤΕΡΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: ΙΣΤΟΡΙΑ - ΛΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ»  διάλεξη του ιστορικού Loic Artiaga (Πανεπιστήμιο Λιμόζ) με θέμα: "Ο Φαντομάς: Το έγκλημα είναι τέχνη...και η τεχνη  βιομηχανία" στο αμφιθέατρο της Κεντρικής βιβλιοθήκης, Πέμπτη, 17 Μαίου, 11-13.
 Για την οργάνωση
Α.Μανδυλαρά/Λ.Φλιτούρης/Α.Σαραφιανός

ON MURDER, CONSIDERED AS ONE OF THE FINE ARTS.
Thomas de Quincey


On Murder Considered as one of the Fine Arts" is an essay by Thomas De Quincey first published in 1827 in Blackwood's Magazine. The essay is a fictional, satirical account of an address made to a gentleman's club concerning the aesthetic appreciation of murder. It focuses particularly on a series of murders committed in 1811 by John Williams in the neighborhood of Ratcliffe Highway, London. The essay was enthusiastically received[1] and led to numerous sequels, including "A Second Paper on Murder Considered as one of the Fine Arts" in 1839 and a "Postscript" in 1854. These essays have exerted a strong influence on subsequent literary representations of crime and were lauded by such critics as G. K. Chesterton, Wyndham Lewis and George Orwell.[2] De Quincey also refers to the Williams murders in his On the Knocking at the Gate in Macbeth. 

http://en.wikipedia.org/wiki/On_Murder_Considered_as_one_of_the_Fine_Arts http://www.gutenberg.org/cache/epub/10708/pg10708.html

βούλγαρης-καρυστιάνη, μαρτινίδης, τρανός

30 και 31 Μαΐου θα πραγματοποιηθεί work shop στο πλαίσιο του ΜΠΣ και του μαθήματος ζωγραφική7.
προσκεκλημένοι:
Παντελής Βούλγαρης (σκηνοθέτης)
Ιωάννα Καρυστιάνη (συγγραφέας-σεναριογράφος)
Πέτρος Μαρτινίδης (θεωρία της αρχιτεκτονικής, συγγραφέας) καθηγ. ΑΠΘ
Νίκος Τρανός (εικαστικός) καθηγ. ΑΣΚΤ  http://www.adgallery.gr/en/%CE%A4%CF%81%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B1-%CE%AD%CE%BA%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7/90-%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%A3-%CE%A4%CE%A1%CE%91%CE%9D%CE%9F%CE%A3

θα γίνει περαιτέρω ενημέρωση.
Ξ.Μ.

Το Σπίτι του Κάιν (2000)

Την Παρασκευή 2 Μαρτίου και ώρα 11:00 θα προβληθεί το ντοκυμανταίρ "Το Σπίτι του Κάιν" (2000) και θα το παρουσιάσει ένας από τους δημιουργούς του: ο Γιάννης Βαλεράς, κινηματογραφιστής. Η προβολή θα γίνει στο Εργαστήριο Ζωγραφικής.

http://www.hellenicfilmacademy.gr/HFA2/en/archive/TO_SPITI_TOY_KA%CE%AAN.html
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF_%CF%83%CF%80%CE%AF%CF%84%CE%B9_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9A%CE%AC%CE%B9%CE%BD

Η ιστορική εξέλιξη του βιασμού

Η απαξία του βιασμού ανιχνεύεται ήδη στην αρχαία Ελλάδα. Ειδικότερα, στο αττικό δίκαιο διωκόταν ο βιασμός, όπως και ο εξαναγκασμός σε ασέλγεια, με τη "γραφή ύβρεως" και τη "δίκη βιαίων" ενώ θεμελίωνε και το δικαίωμα αυτοδικίας. Ο βιασμός, ως βαρύ έγκλημα, δικαιολογούσε τη δίωξη του δράστη από τον καθένα, στοιχείο που προσιδιάζει mutatis mutandis προς την σημερινή αυτεπάγγελτη δίωξη. Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι η προστασία από το βιασμό εκτεινόταν και στους δούλους.

Στο ρωμαϊκό δίκαιο, επίσης, εντοπίζεται η τιμωρία του βιασμού ως ειδική περίπτωση βίας, με έντονα, ωστόσο, ταξικά χαρακτηριστικά, τόσο για τον δράστη όσο και για το θύμα. Έτσι, σε αντίθεση με την αρχαία Ελλάδα, καμιά προστασία δεν παρέχεται για τη δούλη ή τη μη παρθένα γυναίκα.

Τέλος στο βυζαντινό δίκαιο δεν φαίνεται να αποτυπώνεται αυτοτελώς ο βιασμός, αλλά επιμέρους όψεις του εντάσσονται στα εγκλήματα της παρθενοφορίας, της φθοράς ή της αρπαγής, Προκύπτει, άλλωστε, ότι και σ' αυτά τα αδικήματα σκοπός δεν είναι η προστασία της σεξουαλικής ελευθερίας αλλά της ευρύτερης κοινωνίας από τη δράση “επικίνδυνων ανθρώπων”.

Στη σύγχρονη Ελλάδα ο βιασμός εμφανίζεται ήδη στο Απάνθισμα των Εγκλημάτων επιφυλάσσοντας περιορισμένη, ωστόσο, ποινική προστασία. Περισσότερο ολοκληρωμένα περιλαμβανόταν ο βιασμός στον ποινικό Νόμο (αρ.273). Ειδικότερα, ως βιασμός τυποποιούνταν ο εξαναγκασμός σε ασέλγεια εξίσου γυναίκας ή άντρα, ανεξαρτήτως δηλ. φύλου ή άλλων ιδιοτήτων. Τα μέσα του εξαναγκασμού περιγράφονταν στο νόμο: σωματική ή ψυχολογική βία ή απονάρκωση των αισθήσεων που προκαλεί ανικανότητα αντίστασης. Ενδιαφέρον είναι ότι εξίσου θεμελίωνε το βιασμό η συνουσία όπως και οποιαδήποτε άλλη ασελγής πράξη, ακόμα δηλ. και μεταξύ ομοφύλων. Προβλέπονταν, παράλληλα, τρεις διακεκριμένες μορφές: ο θανατηφόρος βιασμός, ο βιασμός με αποτέλεσμα τη βλάβη υγείας του θύματος και, τέλος, ο βιασμός προσώπου νεότερου των 15 ετών. Ενώ όμως αρχικά εδώ αναγνωριζόταν ένα αδίκημα “κατά της αγνείας” που ταυτοχρόνως προέβλεπε τη τιμή του προσώπου και μίαινε το σώμα του, με την έλευση του 20^ου αιώνα άρχισε να αναδύεται το “δικαίωμα του ατόμου” στην “κατ' ελευθέραν βούλησιν επικοινωνία του φύλου”.

Συνέχεια απο: Στην Ελλάδα με τον ποινικό κώδικα του 1950 ο βιασμός του Π.Ν. διασπάστηκε σε τρία εγκλήματα: τον βιασμό (άρ.336) [...] μέχρι [...] καταργήθηκε το στοιχείο του εξώγαμου στην συνουσία, ώστε, πλέον, να διώκεται ο βιασμός και όταν τελείται μεταξύ συζύγων.

(πηγή: Αξιόποινες σεξουαλικές πράξεις, Άρθρα 336-353ΠΚ. Συγγραφείς: Νίκος Παρασκευόπουλος, Ευτύχης Φυτράκης. Εκδόσεις Σάκκουλα 2011)

Άρθρο 336 ποινικού κώδικα:

Βιασμός. 1. Όποιος με σωματική βία ή με απειλή σπουδαίου και άμεσου κινδύνου εξαναγκάζει άλλον σε συνουσία ή σε άλλη άσελγη πράξη ή σε ανοχή της τιμωρείται με κάθειρξη.

2. Αν η πράξη της προηγούμενης παραγράφου έγινε από δύο ή περισσότερους δράστες που ενεργούσαν από κοινού, επιβάλλεται κάθειρξη δέκα ετών.

American Horror Story

You're Going To Die In There

Παιδοφιλία

Ορισμός της παιδοφιλίας

Η παιδοφιλία, παιδεραστία δεν θεωρούνταν πάντοτε έγκλημα αλλά επιτρεπτή ομοφυλοφιλία. Η ομοφυλοφιλία ορίζεται ως η τάση αναζήτησης αισθησιακών απολαύσεων μέσω της σωματικής επαφής κατά προτίμηση με άτομα του ιδίου φύλου. Σύμφωνα με τον Δημόπουλο, (2006:147) στους αρχαίους χρόνους, πάρα πολλές ελληνικές αγγειογραφίες απεικόνιζαν ενήλικες άνδρες να προσφέρουν δώρα σε νεότερους καθώς συζητούν μαζί τους, τους κολακεύουν και τους ψηλαφούν. Στις παραστάσεις αυτές φαίνεται να υπάρχει κάποια οικειότητα, από μια απλή αβρή συζήτηση ή προσφορά ενός δώρου έως την περίπτωση ενός σαρκικού πόθου από την πλευρά του ενήλικα (Δημόπουλος, 2006:147).

Στον σύγχρονο κόσμο η παιδοφιλία έχει ταυτιστεί με την σεξουαλική παρενόχληση, την κακοποίηση και την εκμετάλλευση των παιδιών από ανθρώπους με ανώριμες προσωπικότητες. Είναι ένα φαινόμενο γενικότερης πολιτισμικής παρακμής της σημερινής εποχής που έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις ώστε να απασχολεί όλη την διεθνή κοινωνία (Δημόπουλος, 2006). Η λέξη παιδοφιλία (pedophilia στα αγγλικά), προέρχεται από τις λέξεις παιδί και φίλος και σημαίνει μία κατάσταση κατά την οποία κάποιος είναι φίλος με ένα παιδί. Σε αυτήν την περίπτωση η λέξη φίλος σημαίνει εραστής με ένα παιδί. Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, υπεράνω κάθε υποψίας αλλά εθισμένοι στο πάθος τους (Τσιγκρής, 2005).

Η Αντωνίου (2008), ορίζει την παιδοφιλία ως την πράξη κατά την οποία ένας ενήλικας (ή ο τουλάχιστον 5 χρόνια μεγαλύτερος σε ηλικία έφηβος) φανερά ή συγκαλυμμένα αντλεί σεξουαλική ευχαρίστηση από την επαφή του με ένα παιδί. Ο Δημόπουλος επισημαίνει ότι ο βιεννέζος ψυχίατρος Richard von Krafft-Ebing (1840-1902) ήταν ο πρώτος, ο οποίος απέδωσε τα εξής χαρακτηριστικά στον όρο παιδοφιλία: «Παιδοφιλία θεωρείται η εκδήλωση ομοφυλοφιλικού ενδιαφέροντος προς τους προεφήβους και εφήβους. Η εκδήλωση αυτή είναι πρωτογενείς, δηλαδή απευθύνεται αποκλειστικά σε παιδιά και τέλος διατηρείται σταθερά στην παρέλευση του χρόνου» (Δημόπουλος, 2006:150). Επίσης κατηγοριοποίησε τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις σε τρεις τύπους: στην παιδοφιλική, στην υποκατάστατη παιδοφιλία, δηλαδή αν δεν είναι διαθέσιμος κάποιος ενήλικος για σεξουαλική επαφή αντικαθιστάται από κάποιο παιδί και τέλος στην σαδιστική παιδοφιλία (Δημόπουλος 2006).

Αιτιολογικοί παράγοντες της παιδοφιλίας

Τι είναι αυτό που σπάει τις ενοχές, τις αναστολές και τον έλεγχο της συνείδησης ώστε ένας ενήλικος να γίνει παιδεραστής, παιδόφιλος ή αιμομικτικός; Η απάντηση δύσκολα μπορεί να δοθεί, ωστόσο σύμφωνα με τους Γιωτάκο και Πρεκατέ (2006), η μη ομαλή ψυχολογική ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδόφιλου, η εικόνα που έχει για τον εαυτό του, οι παιδικές συναισθηματικές ανάγκες του, η χαμηλή αυτοεκτίμηση, οι ορμονικές διαταραχές, οι εσωτερικές συγκρούσεις στο πρόσωπο της μητέρας του και οι φόβοι για ευνουχισμό και τέλος ο μη ομαλός έλεγχος των ενστίκτων του σε συνδυασμό με διάφορες ψυχώσεις και ίσως την χρήση οινοπνεύματος ή άλλων ουσιών αποτελούν τους κύριους αιτιολογικούς παράγοντες της παιδοφιλίας.

Οι Ivey και Simpson (1998:15-20) αναφέρουν ότι η παιδοφιλική συμπεριφορά καθορίζεται πρωτίστως όχι από τον σεξουαλικό σκοπό αλλά από την ανάγκη για αγάπη και επιβεβαίωση. Όπως παραθέτει ο Δημόπουλος σε μια μελέτη 45 ανδρών, σεξουαλικά παιδόφιλων, διαπιστώθηκε ότι το 67% είχε μια μακρόχρονη συναισθηματική διαταραχή, το 64% παρουσίαζε αγχωτική διαταραχή, το 24% είχε μια σεξουαλική δυσλειτουργία και το 53% κάποια άλλη διάγνωση παραφιλίας, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι υπεύθυνες της παιδοφιλίας θεωρούνται διάφορες παθολογίες (Δημόπουλος, 2006:154). Οι Bourgeois και Klein πιστεύουν ότι η παιδοφιλία θα μπορούσε να είναι συγγενική πάθηση με την έμμονη και την καταθλιπτική διαταραχή. Ο πάσχων διακατέχεται από ενοχλητικές σκέψεις που είναι επαναλαμβανόμενες και καταναγκαστικές και γι αυτό συχνά φαντασιώνεται να ανακουφιστεί από αυτά τα αγχώδη συμπτώματα (Bourgeois, J.A. & Klein, M., 1996:257-258).

Από την άλλη, υπάρχουν ερευνητές που αποδίδουν την παιδοφιλία σε ηλεκτροεγκεφαλογραφικές αλλοιώσεις και μεταβολές, άλλοι σε οργανικές ή σε χρωμοσωμικές ανωμαλίες, ακόμα στην αλλαγή των ορμονικών επιπέδων και αναλογιών και στην ψυχαναγκαστική αντίδραση. Έχει υπολογιστεί ότι μόνο το 2% έως 10% των δραστών της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης παρουσιάζει τα γνήσια και αμιγή διαγνωστικά κριτήρια της παιδοφιλίας (Δημόπουλος, 2006:155).

Σύμφωνα με τον Γιωτάκο (2004), ένας ισχυρός προδιαθεσικός παράγοντας για την παιδική σεξουαλική κακοποίηση είναι το ανδρικό φύλο (οι άνδρες έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να κακοποιούν σε σχέση με τις γυναίκες) καθώς και η έλλειψη ενσυναίσθησης (empathy). Έρευνες έχουν δείξει, ότι τα άτομα που κακοποιούν έχουν ιδιαίτερη έλλειψη ενσυναίσθησης απέναντι στα θύματά τους, ωστόσο παρουσιάζουν κάποια ενσυναίσθηση απέναντι στα θύματα των άλλων δραστών και απέναντι στα υπόλοιπα παιδιά. Τα άτομα που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση ενώ το 60% αυτών εμφανίζουν σημαντική πτώση στην αυτοεκτίμηση το χρονικό διάστημα πριν από την διάπραξη της κακοποίησης. Επιπλέον η υιοθέτηση δυσλειτουργικών και ανεπαρκών μορφών πρόσδεσης προέρχεται από την ελλιπή ερωτική ζωή και την μοναχικότητα των συγκεκριμένων ατόμων.

Σημαντικό παράγοντα προδιάθεσης στην παιδοφιλία αποτελούν και οι γνωσιακές διαστρεβλώσεις. Οι ερευνητές χρησιμοποιούν τον όρο αυτό για να συμπεριλάβουν ποικίλες σκέψεις, όπως για παράδειγμα ελαχιστοποίηση, άρνηση και απόδοση ευθυνών σε άλλους ή διαταραγμένες αντιλήψεις σχετικά με την συμπεριφορά των παιδιών και την σεξουαλικότητά τους. Επίσης ανάμεσα στους πρώιμους προδιαθεσικούς παράγοντες περιλαμβάνονται οι σχέσεις του γονέα με του παιδιού, όπως η παραμέληση και ασταθή σχέση του γονιού με το παιδί (δράστη). Επιπλέον ο δυσλειτουργικός δεσμός προσκόλλησης μεταξύ γονέα και παιδιού μπορεί να οδηγήσει σε ανεπιτυχή πρότυπα για μελλοντικές σχέσεις, ώστε ο νεαρός ενήλικος να αναπτύξει συναισθήματα δυσπιστίας κα αμφιβολίας ως προς τις μελλοντικές ερωτικές σχέσεις του με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στην ανάπτυξη ερωτικών σχέσεων με παιδιά τα οποία ελέγχονται εύκολα και δεν φαντάζουν απειλητικά. Τελευταία αξίζει να σημειωθεί ότι ένα μεγάλο ποσοστό των δραστών κατά την παιδική τους ηλικία έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά από τους ίδιους τους γονείς τους (Γιωτάκος, 2004).

Η ψυχαναλυτική θεωρία υποστηρίζει ότι οι σεξουαλικές παρεκκλίσεις εμφανίζονται εξαιτίας αποτυχημένης ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης κατά την παιδική ηλικία. Ειδικότερα, τις θεωρεί ως προσπάθειες του ατόμου να αντιμετωπίσει το άγχος του ευνουχισμού ή το άγχος του αποχωρισμού. Επιπλέον, η μαθησιακή θεωρία αναφέρει ότι το παραφιλικό άτομο μαθαίνει πως οι σεξουαλικές επιθυμίες, οι φαντασίες και οι παρορμήσεις του είναι ακατάλληλες. Καθώς προσπαθεί να μειώσει αυτές τις επιθυμίες χρησιμοποιεί παραφιλικές φαντασιώσεις κατά τον αυνανισμό που ωστόσο κάνουν πιο έντονο το σεξουαλικό ενδιαφέρον. Τέλος, η νευροβιολογική θεωρία ενοχοποιεί νευροβιολογικούς μηχανισμούς˙ μέσα από νευροψυχολογικές δοκιμασίες, όπως τη χρήση της αξονικής τομογραφίας, προκύπτουν σεξουαλικά επιθετικά και παιδοφιλικά άτομα (Μάνος, 1997).

Χαρακτηριστικά των παιδόφιλων

Σύμφωνα με καταγραφές παιδοφιλικών περιστατικών, κατά την Αντωνίου (2008), τα στοιχεία δείχνουν ότι οι περισσότεροι παιδόφιλοι βρίσκονται στην ηλικία των 20 με 50 ετών. Μπορεί να μην έχουν παντρευτεί, να είναι παντρεμένοι ή χωρισμένοι και μπορεί να έχουν και οι ίδιοι παιδιά. Επιπλέον, στις περισσότερες περιπτώσεις (66%) έχει καταγραφεί ότι ο παιδόφιλος είναι κάποιος γνωστός της οικογένειας ή συγγενής ή γενικά έχει κάποια σχέση με το παιδί ή/και την οικογένειά του. Αξίζει να τονιστεί ότι η παιδοφιλική δραστηριότητα δεν περιέχει απαραίτητα σωματική βία αλλά κυρίως ψυχολογική. Ο άνθρωπος που ασκεί παιδοφιλία μπορεί συχνά να έχει μεγάλη υπομονή και δεξιότητα στο να χρησιμοποιεί την εξουσία και τη δύναμη του ενήλικα για να πείσει ή να αναγκάσει το παιδί ή τον έφηβο να συμμετάσχει σε σεξουαλικές δραστηριότητες. Τέλος, αρκετοί παιδόφιλοι αποζητούν εργασία ή προσφέρουν εθελοντικές υπηρεσίες σε μέρη όπου μπορούν να έχουν συχνή πρόσβαση σε παιδιά.

Ο παιδόφιλος, σύμφωνα με την Αρτινοπούλου (2000), ανήκει σε όλα τα κοινωνικά στρώματα αφού έχουν παρατηρηθεί περιστατικά, όπου οι δράστες προέρχονται από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα και βαθμίδες εκπαίδευσης. Στην παιδοφιλία, η προσωπικότητα του δράστη παίζει σημαντικό ρόλο καθώς είναι προσωπικότητες που δεν έχουν ομαλή ψυχολογική ανάπτυξη. Με βάση έρευνα του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού (Κατσάκος, 2011), οι δράστες προέρχονται από όλες τις κοινωνικές τάξεις και συνήθως εξασκούν επάγγελμα που τους επιτρέπει μία άμεση επαφή με τα παιδιά, όπως δάσκαλοι, γυμναστές και υπεύθυνοι ομάδων. Σχεδόν πάντα έχουν δικά τους παιδιά, αναζητούν τα θύματά τους στο οικογενειακό τους περιβάλλον και μερικές φορές κακοποιούν σεξουαλικά και τα δικά τους παιδιά. Η αιμομιξία είναι η πιο ακραία μορφή παιδεραστίας.

Παράλληλα, ο Δημόπουλος (2006:155) αναφέρει ότι αυτοί που έχουν διαπράξει γενετήσια εγκλήματα εναντίον των παιδιών, αλλά δεν φέρουν τα κανονικά κριτήρια διάγνωσης της παιδοφιλίας, αναφέρονται ως ευκαιριακοί ή αταβιστικοί δράστες, ενώ οι δράστες που εμφανίζουν έλξη προς τα παιδιά, αποκαλούνται δομημένοι προτιμησιακοί ή μόνιμοι παιδόφιλοι, καθώς ο προσανατολισμός τους διαρθρώνεται από την ίδια την δομή της προσωπικότητάς τους. Υπάρχουν, ωστόσο, μεγάλες διακρίσεις ανάμεσα σε αυτούς τους τύπους δραστών. Πιο συγκεκριμένα οι ευκαιριακοί δράστες έχουν περισσότερο οικογενειακά θύματα, δρουν την χρονική στιγμή που έχουν άγχος, η δράση τους δεν έχει διάρκεια και εκδηλώνουν προτίμηση σε ενήλικους ερωτικούς συντρόφους. Από την άλλη, οι παιδόφιλοι διαθέτουν μεγάλο αριθμό θυμάτων, ξεκινούν από μικρή ηλικία και τα θύματα τους είναι εκτός του οικογενειακού περιβάλλοντος. Οδηγούνται στην εγκληματική ενέργεια υπό την καθοδήγηση της ερωτικής τους επιθυμίας και οι αξίες και πεποιθήσεις τους είναι τέτοιες ώστε υποστηρίζουν με ισχυρό τρόπο έναν εγκληματικό τρόπο ζωής.

Έρευνες στην Ελλάδα έχουν δείξει ότι ένα 20% των παιδιών θα το προσεγγίσουν παιδόφιλοι τουλάχιστον μία φορά στην ζωή τους. Ποσοστό 10-15% των παιδιών έχουν υπάρξει θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης από ενήλικες τουλάχιστον μία φορά στην ζωή τους. Στατιστικά οι περισσότεροι παιδόφιλοι είναι άντρες. Στα παιδιά κατά κανόνα απουσιάζει η γνώση και η εμπειρία των σεξουαλικών σχέσεων με ή χωρίς την συγκατάθεσή τους. Έτσι η παιδοφιλία παραβιάζει με βλαβερό και εγκληματικό τρόπο τα δικαιώματα των παιδιών. Επιπρόσθετα, όπως ανέφεραν αξιωματικοί της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Ασφάλειας Αττικής, από τους δέκα κατηγορουμένους για παιδική πορνογραφία οι οκτώ υποστηρίζουν ότι το κάνουν για να ικανοποιήσουν το πάθος τους για το παιδικό κορμί και οι δύο για κερδοσκοπία. Παράλληλα, οι ψυχολόγοι της ίδιας υπηρεσίας, αναφέρουν ότι πρόκειται κυρίως για οικογενειάρχες, άτομα υπεράνω πάσης υποψίας, οικονομικά ευκατάστατα, που το κάνουν έχοντας ενδεχομένως στο παρελθόν υποστεί κακοποίηση και τώρα αναζητούν τρόπους να επιβληθούν σε αδύναμα πλάσματα (Τσιγκρής, 2005).

Σύμφωνα με τον Παπανή (2008), η παιδοφιλία και η παιδεραστία είναι ένα έγκλημα κατά της γενετήσιας ελευθερίας του παιδιού αλλά επιπλέον ισοδυναμεί και με συμβολικό θάνατο της παιδικότητας και είναι βιασμός της υπό διαμόρφωση προσωπικότητας του παιδιού. Οι ενήλικες που διαπράττουν τέτοιες πράξεις είναι κατά συρροή βιαστές της αθωότητας του παιδιού, το οποίο θα αντιμετωπίσει ψυχολογικά προβλήματα στο υπόλοιπο ης ζωής του.

Βιβλιογραφία

1. Αντωνίου, A. (20/05/2008). Ότι πρέπει να ξέρετε για την παιδοφιλία. Ιατρονετ Διαδικτυακές Υπιρεσίες Ε.Π.Ε.. Ανακτήθηκε στις 28/12/2011. http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=4957
2. Αρτινοπούλου, Β. (2000). Αιμομιξία, θεωρητικές προσεγγίσεις και ερευνητικά δεδομένα. Αθήνα : Νομική Βιβλιοθήκη.
3. Γιωτάκος, Ο. (2004). Σεξουαλική επιθετικότητα και παραφιλίες: Αιτιολογία, εκτίμηση, αντιμετώπισηΑθήνα: Βήτα Ιατρικές Εκδόσεις.
4. Γιωτάκος, Ο., & Πρεκατέ, Β (2006). Σεξουαλική κακοποίηση. Μυστικό; Όχι πια. Ελληνική εταιρεία μελέτης και πρόληψης της σεξουαλικής κακοποίησης. Αθήνα: Ελληνικά γράμματα.
5. Δημόπουλος, Χ. (2006). Εγκλήματα της Γενετήσιας Εκμετάλλευσης Ανηλίκων, Εμπορία-Πορνογραφία-Κατάχρηση και Ασέλγεια. Αθήνα: Νομική βιβλιοθήκη.
6. Κατσάκος, Π. (27/12/2011) Στοιχεία ΣΟΚ για την παιδοφιλία στην Ελλάδα. Εφημερίδα «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ». Ανακτήθηκε στις 25/01/2012. http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=167733
7. Μάνος, Ν. (1997). Βασικά στοιχεία Κλινικής Ψυχιατρικής. Θεσσαλονίκη: University Studio Press.
8. Παπανής, E. (01/09/2007). Αυτοεκτίμηση και σχολική προσαρμογή κακοποιημένων - παραμελημένων παιδιών. Ελληνική Κοινωνική Έρευνα. Ανακτήθηκε στις 14/01/2012. http://epapanis.blogspot.com/2007/09/blog-post_7812.html
9. Τσιγκρής, Α. (23/10/2005). Δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος. Εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ. Ανακτήθηκε στις 14/01/2012. http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=169016&ct=75&dt=23/10/2005
10. Bourgeois, J.A., & Klein, M. (1996). Risperidone and fluoxetine in the treatment of pedophilia with comorbid dysthymia. Clinical Psychopharmacology, 16, 257-258.
11. Ivey, G., & Simpson, P. (1998). The psychological life of paedophiles: A phenomenological study. South African Journal of Psychology, 28(1), 15–20.

Σεξουαλική δολοφονία

Σεξουαλική δολοφονία ονομάζεται η ανθρωποκτονία με σκοπό την ερωτική ικανοποίηση. Οι σεξουαλικοί δολοφόνοι διεγείρονται σεξουαλικά και ικανοποιούνται με το βίαιο θάνατο ενός ατόμου κατά τη διάρκεια ή μετά τη σεξουαλική επαφή, και δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο η ικανοποίηση αυτή να πραγματοποιείται με τη δολοφονία ανήλικων ατόμων. Συνήθως αυτός ο τύπος εγκλήματος πραγματοποιείται είτε με τη δολοφονία κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής ή/και με τον ακρωτηριασμό των σεξουαλικών οργάνων του θύματος. Ο όρος χρησιμοποιείται επίσης για να αναφερθεί σε ένα άτομο που διεγείρεται σεξουαλικά με την ιδέα ή με την πράξη της δολοφονίας, ακόμα και αν δεν την πραγματοποιήσει ο ίδιος, ή ακόμα κι αν η ίδια η δολοφονία δεν περιλαμβάνει το γεννητικό ακρωτηριασμό ή άλλα χαρακτηριστικά (Νούσκαλης, 2006).

Οι περισσότερες περιπτώσεις της σεξουαλικής δολοφονίας πραγματοποιούνται από αρσενικούς δράστες (Νούσκαλης, 2006).

Βιβλιογραφία

Νούσκαλης, Γ., Πορνογραφία ανηλίκων: τα κρίσιμα ζητήματα του άρθρου 348Α Π.Κ., Ποινική Δικαιοσύνη, Νομική Βιβλιοθήκη, 2006.

Hackers movies

Hackers: Iain Softley (1995)

The Italian Job: F. Gary Gray (2003)

The Matrix: Andy Wachowski, Lana Wachowski (1999)

 

Mission: Impossible - Ghost Protocol: Brad Bird (2011)

 

Hackers profile

Χαρακτηριστικά δραστών:

1.14-18 ετών με πρόσβαση σε συσκευές υψηλής τεχνολογίας.

2.

Κίνητρα:

1.

1.

1.Ελάχιστο ή καθόλου σεβασμό σε μια κοινωνία που δημιουργεί προβλήματα ανεργίας στους γονείς και δεν εξασφαλίζει μέλλον στους ίδιους

2.

2.

2.Ψυχολογική παρόρμηση ή ικανοποίηση πνευματικής έπαρσης

3.

3.Απόπειρα εξαπάτησης ή μέσο συσσώρευσης πλούτου και Ισχύος

Βιβλιογραφία: Πληροφορική και εγκληματικότητα, R. Doswell, G. L. Simons, Δίαυλος

http://blog.koldcast.tv/2011/koldcast-news/10-geeks-that-turned-hacking-into-a-business-art-form-crime/

4.

2.

4.

Εγκληματικό προφίλ

To FBI εξετάζει αυτή τη στιγμή τη δημιουργία μιας νέας εφαρμογής που αξιοποιώντας το “δημόσιο” περιεχόμενο των κοινωνικών δικτύων, θα επιτρέπει όχι μόνο την παρακολούθηση των υποθέσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη, αλλά και την πρόβλεψη τρομοκρατικών ή εγκληματικών ενεργειών που ενδέχεται να συμβούν μελλοντικά.

Όπως αναφέρει η ιστοσελίδα Federal  Business Opportunities, το FBI ελπίζει στη δημιουργία ενός προηγμένου εργαλείου που θα είναι σε θέση να χαρτογραφεί και να αναλύει όλα τα δεδομένα που είναι διαθέσιμα δημόσια στα κοινωνικά δίκτυα (Facebook, Twitter), έτσι ώστε να μπορεί να ανιχνεύει άμεσα όλες τις εν δυνάμει απειλές.
Πιο συγκεκριμένα, το FBI οραματίζεται την εφαρμογή να συλλέγει πληροφορίες από τα κοινωνικά δίκτυα και να τις τοποθετεί πάνω σε έναν ψηφιακό χάρτη επισημαίνοντας τις “ύποπτες” τοποθεσίες. Μεταξύ άλλων, ο χάρτης θα περιλαμβάνει τρομοκρατικά δεδομένα (τόσο στις ΗΠΑ όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο), τις τοποθεσίες όλων των προξενείων και των στρατιωτικών εγκαταστάσεων, τις καιρικές συνθήκες και την κίνηση στους δρόμους.
Επιπλέον η εφαρμογή θα παρέχει λειτουργία αναζήτησης, που βάσει λέξεων-κλειδιών θα σκανάρει άμεσα όλα τα δεδομένα των κοινωνικών δικτύων και θα μπορεί να ανιχνεύει ταυτόχρονα 10-20 διαφορετικές απειλές στο ίδιο παράθυρο. Η αναζήτηση θα γίνεται σε τουλάχιστον 12 διαφορετικές γλώσσες και θα παρέχει δυνατότητα ακριβούς μετάφρασης στα αγγλικά.
Πάντως, το ενδεχόμενο να παρακολουθεί μόνο τα δεδομένα που είναι διαθέσιμα στα κοινωνικά δίκτυα με τη συγκατάθεση των χρηστών είναι μάλλον απίθανο. Δύσκολα κάποιος τρομοκράτης ή εγκληματίας να μοιραστεί τις προθέσεις του για μελλοντική τρομοκρατική/εγκληματική ενέργεια στο Facebook, πόσο μάλλον έχοντας το προφίλ του ανοιχτό…
[πηγή digitaltrends]

http://www.youtube.com/watch?v=BVJCy6UfQOc

The bank Job The full movie

http://www.youtube.com/watch?v=R1Hm4K5_Pr0

Ο ποινικός κώδικας και οι συνήθεις ποινές σε: Ελλάδα, Γερμανία, Γαλλία, Ηνώμενο Βασίλειο, Ιταλία, Κύπρο, Αυστρία, Ελβετία και Η.Π.Α.

Στην Ελλάδα με τον ποινικό κώδικα του 1950 ο βιασμός του Π.Ν. διασπάστηκε σε τρία εγκλήματα: τον βιασμό (άρ.336), τον εξαναγκασμό σε ασέλγια (άρ. 337) και τέλος, την κατάχρηση σε ασέλγεια (άρ. 338). Στο μεν έγκλημα του βιασμού (άρ. 336) η προβλεπόμενη σεξουαλική πράξη ήταν μόνο η εξώγαμη, όπως ρητά ανεγράφη, συνουσία και θύμα μπορούσε να είναι μόνο γυναίκα ενώ στον εξαναγκασμό σε ασέλγεια (άρ. 337), που ετιμωρείτο με ηπιότερη ποινή, αρκούσε οποιαδήποτε ασελγής πράξη, εναντίον άντρα ή γυναίκας οπότε το θύμα μπορούσε να είναι και άντρας. Υπό την ισχή του ΠΚ άρχισε, σιγά-σιγά να καθιερώνεται η απόψη ότι προστατευόμενο έννομο αγαθό στο βιασμό είναι η γενετήσια ελευθερία.

Τομή στη ρύθμιση του βιασμού επέφερε ο ν. 1419/1984 με τον οποίο, πέρα από την “έξωση” των ηθών από το κεφάλαιο του ΠΚ, ενοποίησαν τα δύο εγκλήματα βιασμού σε ένα,ανεξαρτήτως πλέον φύλου του θύματος και σεξουαλικής πράξης. Με το νέο αυτό δίκαιο εξομοιώθηκε με τις άλλες ασελγείς πράξεις ενώ εισήχθη και ο ομαδικός βιασμός, ως διακεκριμένη μορφή του εγκλήματος. Τέλος, σημαντική εξέλιξη αποτέλεσε η (μεταγενέστερη) τροποποίηση του άρ. 336 του ΠΚ από το ν. 3500/2006, για την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας, με τον οποίο καταργήθηκε το στοιχείο του εξώγαμου στην συνουσία, ώστε, πλέον, να διώκεται ο βιασμός και όταν τελείται μεταξύ συζύγων.

Η ποινή που προβλέπεται για το βιασμό είναι κάθειρξη, δηλαδή πρόσκαιρη κάθειρξη, ποινή η οποία μπορεί να κυμανθεί από τα 5 μέχρι τα 20 χρόνια στέρηση της ελευθερίας.

Στην παράγραφο 177 του Γερμανικού ΠΚ, με τίτλο “σεξουαλικός εξαναγκασμός, βιασμός”, τιμωρείται όποιος, με βία ή απειλή επικείμενου κινδύνου ζωής ή υγείας ή εκμετάλλευση κάποιας αβοήθητης θέσης, εξαναγκάζει άλλον σε ανοχή ή επιχείρηση σεξουαλικών πράξεων (ποινή: φυλάκιση 1-15 χρόνια). Προβλέπονται, παράλληλα, ως επιβαρυντικές μορφές ο ομαδικός βιασμός καθώς και η ιδιαίτερη ταπείνωση του θύματος, ιδίως δε η σωματική διείσδυση(βιασμός). Τέλος, επίταση της, προβλέπεται για τη χρήση όπλου ή άλλου επικίνδυνου οργάνου ή αν η πράξη προκάλεσε κίνδυνο βαριάς σωματικής βλάβης.

Στη Γαλλία ως βιασμός περιγράφεται (άρ. 222-23ΓαλλΠΚ) κάθε μορφή σεξουαλικής διείσδυσης η οποία επιτυγχάνεται με χρήση βίας, εξαναγκασμού, απειλής ή αιφνιδιασμού (Ποινή: Φυλάκιση 15 χρόνια). Παράλληλα όμως προβλέπονται συνολικά δώδεκα απλώς επιβαρυντικές περιστάσεις (ποινή: Φυλάκιση 20 χρόνια)- αν προκλήθηκε ακρωτηριασμός ή διαρκής αναπηρία, αν το θύμα ήταν κάτω των 15 ετών, αν το θύμα ήταν ευάλωτος άνθρωπος, αν τελέστηκε από οικείο ή κηδεμόνα, αν τελέστηκε με κατάχρηση θέσης εξουσίας,ο ομαδικός βιασμός, η τέλεση με ένοπλη βία, αν επαφή μεταξύ δράστη-θύματος επετεύχθη με τη χρήση ενός τηλεπικοινωνιακού δικτύου, αν τελέστηκε λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού του θύματος, αν τελέστηκε κατά συρροή μαζί μ' ένα ή πολλούς άλλους βιασμούς άλλων θυμάτων, αν τελέστηκε από το σύζυγο, τον ερωτικό σύντροφο ή τον συμβαλλόμενο σε σύμφωνο συμβίωσης, αν τελέστηκε από πρόσωπο σε κατάσταση εμφανούς μέθης ή υπό την εμφανή επήρεια ναρκωτικών ουσιών. Ως ιδιαίτερα επιβαρυντική περίσταση (ποινή: φυλάκιση 30 χρόνια) προβλέπεται ο θανατηφόρος βιασμός και ως ιδιαίτερα επιβαρυντική περίσταση (ποινή: Ισόβια κάθειρξη) αν πριν, κατά τη διάρκεια ή σε σχέση με την πράξη έλαβαν χώρα βασανισμοί ή ιδιαίτερα βάναυσες κακοποιήσεις.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο ως βιασμός τυποποιείται (Sexual Offences Act 2003, Section 1) η διείσδυση με το πέος στο αιδοίο, τον πρωκτό ή το στόμα, χώρις συναίνεση (ποινή: Ισόβια κάθειρξη). Ως ειδική μορφή προβλέπεται (Section 2 επίθεση με διείσδυση, ποινή:Ισόβια κάθειρξη) η σεξουαλική διείσδυση στο αιδίο, τον πρωκτό ή το στόμα με μέρος του σώματος ή κάποιο άλλο (μέσο) ενώ, τέλος, προβλέπεται (Section 3: σεξουαλική επίθεση, ποινή: Κάθειρξη μέχρι 10 χρόνια) και το σεξουαλικό άγγιγμα.

Στην Ιταλία προβλέπεται (άρ. 519 ΙταλΠΚ) η βασική μορφή του βιασμού (συνουσία με βία ή απειλή) και παράλληλα μια διευρυμένη μορφή του εγκλήματος η οποία περιλαμβάνει και: αποπλάνηση παιδιού,κατάχρηση ανηλίκου από συγγενή, κηδεμόνα,δάσκαλο κ.λ.π., κατάχρηση ανίκανου για αντίσταση ή, τέλος, εξαπάτηση ως προς το πρόσωπο. Εξάλλου στο άρ. 251 ΙταλΠΚ προβλέπεται ο εξαναγκασμός σε σεξουαλικές πράξεις, εκτός της συνουσίας, και τιμωρείται με ηπιότερες ποινές,

Στην Κύπρο προβλέπεται (άρ. 144 ΚυπρΠΚ) ως βιασμός η (παράνομη) συνουσία με γυναίκα χωρίς τη συναίνεση της, αν αυτή δόθηκε με βία ή φόβο ή πλαστοπροσωπία του συζύγου και τιμωρείται ως κακούργημα με φυλάκιση διά βίου.

Στην Αυστρία (άρ.201 ΑυστΠΚ) ο βιασμός θεμελιώνεται εξίσου στη συνουσία ή σε άλλες ομοειδείς πράξεις ενώ ως αυτοτελές έγκλημα προβλέπεται (άρ. 202 ΑυστρΠΚ) ο γενετήσιος εξαναγκασμός (γενετήσια πράξη). Τέλος προβλέπεται (άρ. 203 ΑυστΠΚ) μια προνομιούχα μορφή βιασμού (ελαφρυντικό) και κατ' έγλκηση δίωξη) όταν η πράξη τελείται εντός γάμου ή συμφώνου συμβίωσης.

Στην Ελβετία προβλέπεται (άρ. 189 ΕλβΠΚ) ο εξαναγκασμός σε σεξουαλική πράξη όταν ο δράστης χρησιμοποιεί απειλή, βία ή ψυχική πίεση ή καθιστά ανίκανο για αντίδραση το θύμα ή πράττει με ιδιαίτερη σκληρότητα. Προβλέπεται παράλληλα (άρ. 190, βιασμός) ο εξαναγκασμός γυναίκας σε ανοχή συνουσίας, με απειλή, βία, ψυχική πίεση ή πρόκληση ανικανότητας για αντίσταση (ποινή: φυλάκιση 1-10 χρόνια). Ως διακεκριμένη μορφή προβλέπεται η χρήση όπλου ή άλλου επικίνδυνου εργαλείου ή ιδιαίτερα σκληρή συμπεριφορά.

Τέλος στις Η.Π.Α. ο βιασμός συντίθεται από στοιχεία όπως η διείσδυση, η βία ενάντια στη βούληση ή η τέλεση χωρίς συναίνεση, ενώ, απαιτείται έμπρακτη αντίσταση του θύματος, στοιχείο το οποίο γίνεται αντικείμενο έντονης κριτικής. Παράλληλα ως ήπια μορφή βιασμού, σε σχέση με την διείσδυση, προβλέπεται το σεξουαλικό άγγιγμα το οποίο περιλαμβάνεται σε ειδικές ποινικοποιήσεις.

(πηγή: Αξιόποινες σεξουαλικές πράξεις, Άρθρα 336-353ΠΚ. Συγγραφείς: Νίκος Παρασκευόπουλος, Ευτύχης Φυτράκης. Εκδόσεις Σάκκουλα 2011)

Ποινική κύρωση

Η ποινή που προβλέπεται για το βιασμό είναι πρόσκαιρη κάθειρξη, ποινή η οποία μπορεί να κυμανθεί από τα 5 μέχρι τα 20 χρόνια στέρηση της ελευθερίας.Η επιλογή του νομοθέτη να προβλέψει την βαριά αυτή ποινή επιδοκιμάζεται γενικώς στην επιστήμη, ως ανάλογη της βαρύτητας του εγκλήματος - ερευνητικά, πάντως, καταγράφεται σημαντική απόκλιση, ανάμεσα στους άντρες και στις γυναίκες,ως προς την πρόσληψη αυτής της ποινής: οι γυναίκες αναμένουν/επιθυμούν αυστηρότερη από την προβλεπόμενη και οι άντρες ηπιότερη ποινή(!). Σημειώνεται εξάλλου ότι το αντίστοιχο πλαίσιο ποινής στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες είναι χαμηλότερο. Επιπλέον, το μεγάλο εύρος του πλαισίου ποινής αφήνει χωρίς καθοδήγηση το δικαστή για τα κριτήρια που χρησιμοποιεί στην επιμέτρηση.Ποιος βιασμός και ποιος δράστης ταιριάζουν με την βαριά ποινή και ποιος με την ελαφριά; Τα γενικότερα κριτήρια του άρ. 79 του ΠΚ είναι βέβαιο ότι δίδουν τις απαντήσεις που χρειάζονται εδώ. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο είναι προτιμότερο το σύστημα που έχουν υιοθετήσει ορισμένες χώρες (π.χ. Γερμανία, Γαλλία) με χαμηλότερη ποινή στο βασικό έγκλημα και πρόβλεψη πολλών επιβαρυντικών περιστάσεων ή διακεκριμένων μορφών σε διεθνές επίπεδο εξάλλου εντοπίζεται μια ισχυρή τάση για τη πρόβλεψη άλλων, πέραν δηλ. των ποινών "φυλάκισης", "μέτρων" προστασίας απέναντι στο δράστη εγκλήματος σεξουαλικής βίας, κυρίως δηλαδή τον βιασμό. Τα μέτρα αυτά κινούνται από τη θεραπεία του δράστη μέχρι την διαρκή επιτήρησή του και σίγουρα κινούνται στα ακραία όρια ενός φιλελεύθερου ποινικού συστήματος.

Οι επιβληθείσες ποινές για το βιασμό στην Ελλάδα έχουν ως εξής:

Ο Ελληνικός Ποινικός Κώδικας, σε αντίθεση με τον Γερμανικό, δεν προβλέπει επιβαρυντικές περιστάσεις ούτε κάποια προνομιούχα μορφή του βιασμού. Ως εκ τούτου, για την επιμέτρηση της ποινής θα πρέπει ο δικαστής, κατά το άρ. 79 κεφ.2-3 ΠΚ, να λάβει υπόψη τις περιστάσεις χρόνου, τόπου κ.λ.π. και τα αίτια που ώθησαν το δράστη στην εκτέλεση του εγκλήματος. Ειδικότερα, ο δικαστής θα πρέπει να κάνει μια συνολική εκτίμηση όλων των περιστάσεων για την αξιολόγηση της πράξης και του δράστη, ανεξάρτητα αν αυτά τα στοιχεία εμπεριέχονται στην αξιόποινη πράξη, την συνοδεύουν, προηγούνται ή έπονται αυτής. Εδώ εντάσσονται περιπτώσεις ελάσσονος αδίκου και ενοχής.

Ως προς τα υποκειμενικά στοιχεία της προσωπικότητας, θα ληφθεί υπόψην αν αυτά απέχουν από τον μέσο όρο των δραστών σεξουαλικής βίας. Δεν είναι όμως η διπλή αξιολόγηση των ίδιων στοιχείων, δηλαδή αρχικά για τη θεμελίωση του εγκλήματος και κατόπιν για την επιμέτρηση της ποινής. Επίσης στην επιμέτρηση δεν χωρούν ηθικολογικές κρίσεις, ιδίως αναφορικά με το θύμα και τις λοιπές επιλογές ζωής του (σεξουαλικές ή μη).

Επιβαρυντικά, ως προς το μέγεθος του αδίκου, θα λειτουργήσουν στοιχεία που συνοδεύουν: i)την πράξη εξαναγκασμού: η βαρύτητα της σωματικής βίας, η πολλαπλότητα των επιθέσεων, η βαναυσότητα του δράστη (άρ. 79 κεφ. 2β' και γ' συνδ. με κεφ. 3β' ΠΚ), ή ii)την σεξουαλική πράξη:το είδος και η τυχόν πολλαπλότητα της πράξης, η ταπείνωση του θύματος, η ιδιαίτερη βαρύτητα της ασελγούς πράξης, η πολλαπλή κακοποίηση, οι συνέπειες στο θύμα (π.χ. ψυχολογικές, συνέπειες, αυτοκτονία), η απόκτηση αφροδίσιου νοσήματος.

Ελαφρυντικά, αντίθετα θα πρέπει να ληφθούν υπόψη η μοναδική, σύντομη και μικρής σημασίας σεξουαλική επίθεση, η απουσία συνεπειών για το θύμα, η χαμηλής ένταση εξαναγκασμού, η κατανάλωση αλκοόλ που όμως δεν αίρει τον καταλογισμό, το γεγονός ότι ο δράστης ενήργησε από προηγούμενη "ανάρμοστη" συμπεριφορά του θύματος ή ότι αυτό είχε προσφερθεί να έλθει μαζί του σε σεξουαλική επαφή. Δεν θα λειτουργήσουν, όμως, ελαφρυντικά η κατάσταση σεξουαλικής ανάγκης του άντρα, που παλαιότερα εθεωρείτο κίνητρο βιασμού(!) ή η γνωριμία δράστη-θύματος, που είναι και η πιο συνήθης περίπτωση βιασμών.

(πηγή: Αξιόποινες σεξουαλικές πράξεις, Άρθρα 336-353ΠΚ. Συγγραφείς: Νίκος Παρασκευόπουλος, Ευτύχης Φυτράκης. Εκδόσεις Σάκκουλα 2011)