21 Crime movies

GoodFellas (1990)

Σκηνοθέτης: Martin Scorsese
Robert De Niro, Ray Liotta και Joe Pesci

"Ever since I can remember, I've always wanted to be a gangster."

Εντυπωσιακοί ηθοποιοί, υποδειγματική σκηνοθεσία, η ταινία βασίζεται στην πραγματική ιστορία του gangster Martin Hill. Υποψήφια ταινία για έξι Όσκαρ, κέρδισε ένα για το καλύτερο δεύτερο ρόλο (Pesci). Στο είδος της, θεωρείται ως μία από τις σπουδαιότερες ταινίες που έγιναν ποτέ.

The Godfather (1972)

Σκηνοθέτης: Francis Ford Coppola
Marlon Brando, Al Pacino και James Caan

“I'm gonna make him an offer he won't refuse. Okay?”

O Francis Ford Coppola προσφέρει μια κινηματογραφική εμπειρία. Συνοδεία της μουσικής του Rota. Όσκαρ καλύτερης ταινίας, καλύτερου ηθοποιού, καλύτερου προσαρμοσμένου σεναρίου. Στην λίστα του American Film Institute “100 Years….100 Movies” κατατάσσεται τρίτη καλύτερη αμερικάνικη ταινία όλων των εποχών πίσω από τον Citizen Kane (1941) και την Casablanca (1942).

The Godfather: Part II (1974)

Σκηνοθέτης: Francis Ford Coppola
Al Pacino, Robert De Niro και Robert Duvall

"I know it was you, Fredo. You broke my heart. You broke my heart."

Η ταινία βραβεύτηκε με τα Oscar καλύτερης ταινίας (Francis Ford Coppola, Gray Frederickson και Fred Roos), καλύτερης σκηνοθεσίας (Francis Ford Coppola), καλύτερου σεναρίου (Francis Ford Coppola και Mario Puzo), καλύτερου ηθοποιού (Al Pacino), δεύτερου αντρικού ρόλου (Robert De Niro), καλύτερης μουσικής (Nino Rota και Carmine Coppola). Αναγνωρίστηκε από το American Film Institue ως μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών Είναι το μόνο σίκουελ που έχει κερδίσει Όσκαρ καλύτερης ταινίας.

Scarface (1983)

Σκηνοθέτης: Brian De Palma
Al Pacino, Michelle Pfeiffer και Steven Bauer

"Say hello to my little friend"

Ο Tony Montana είναι ένας από τους πιο δύσκολους ανθρώπους που έχουν εμφανιστεί στην κινηματογραφική οθόνη, και η cult persona του, έχει οδηγήσει σε συχνές αναφορές ιδιαίτερα στη μουσική ράπ. Το Scarface είναι από τις πρώτες ταινίες που έκαναν συχνή χρήση της λέξης "fuck", συγκεκριμένα στα 170 λεπτά της ταινίας ακούγεται 207 φορές, δηλαδή 1.21 φορές ανά λεπτό.

City of God (2002)

Σκηνοθέτης: Fernando Meirelles, Kátia Lund
Alexandre Rodrigues, Matheus Nachtergaele και Leandro Firmino

"If you run, the beast catches; if you stay, the beast eats", (a proverb analogous to the English "Damned if you do, damned if you don't").

Η ταινία καταφέρνει να μας αφηγηθεί την ιστορία του γκέτο χωρίς να ξεφεύγει από την πραγματικότητα. Εκεί οπού το κόστος της ανθρώπινης ζωής -στη πόλη του θεού αλλά και σε πολλές άλλες περιοχές που έχουν αφεθεί στο έλεος των συμμοριών- είναι μηδαμινό και η επιβίωση είναι θέμα τύχης.. Όλοι οι χαρακτήρες είναι πραγματικοί, και η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Οι περισσότεροι ηθοποιοί ζούσαν στις «φαβέλες», όπου μετά την ολοκλήρωση και προβολή της ταινίας δεν μπορούσαν να επιστρέψουν στην παλιά τους ζωή καθώς κινδύνευαν από τις πραγματικές συμμορίες.

Pulp Fiction (1994)

Σκηνοθέτης: Quentin Tarantino
John Travolta, Uma Thurman και Samuel L. Jackson

“Any of you fucking pricks move, and I'll execute every motherfucking last one of ya!”

"And you will know I am the Lord when I lay my vengeance upon you."

Ειρωνικό μίγμα χιούμορ και βίας, με συχνές αναφορές στην pop κουλτούρα. Σπονδυλωτή ιστορία, καυστικοί διάλογοι, πρωτότυπο μαύρο χιούμορ, δυνατές ερμηνείες, μετέτρεψαν το "Pulp Fiction" σε ένα από τα πιο αξιόλογα δείγματα του νέου ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά. Προτάθηκε για 7 Όσκαρ, κέρδισε το Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου. Το 1994 κέρδισε Χρυσό Φοίνικα στο Cannes Film Festival.

The Usual Suspects (1995)

Σκηνοθέτης: Bryan Singer
Kevin Spacey, Gabriel Byrne και Chazz Palminteri

“Who is Keyser Soze?”

Πυκνή πλοκή με αναπάντεχο τέλος. Μετά από μια έκρηξη σε ένα πλοίο στο λιμάνι του San Pedro η αστυνομία ανακαλύπτει 27 πτώματα και ναρκωτικά αξίας 91 εκατομμυρίων δολαρίων. Η υπόθεση αυτή φέρνει την αστυνομία κοντά στον τρομακτικό και μυστηριώδη εγκληματία, Keyzer Soeze. Το πρόβλημα είναι πως κανείς δεν τον έχει δει ποτέ, κανείς δεν μπορεί να τον αναγνωρίσει, αλλά ούτε καν να επιβεβαιώσει το εάν υπάρχει στην πραγματικότητα η αν πρόκειται απλά για ένα θρύλο. Δύο Όσκαρ για το σενάριο και για τον Kevin Spacey.

Reservoir Dogs (1992)

Σκηνοθέτης: Quentin Tarantino
Harvey Keitel, Tim Roth και Michael Madsen

“Are you gonna bark all day, little doggy, or are you gonna bite?”

Η πρώτη ταινία του Ταραντίνο, παρουσιάζει μια αποτυχημένη ληστεία κοσμηματοπωλείου. Ανεξάρτητος κινηματογράφος, καταπληκτικό σενάριο με καυστικές ατάκες και η ικανότητα του Ταραντίνο να μεταμορφώνει τον πιο απλό και αδιάφορο διάλογο σε ένα ρεσιτάλ ρυθμικής ανταλλαγής σπιρτόζικου χιούμορ, σαρκασμού και εξυπνάδας. Ο Ταραντίνο στο ρόλο του Mr. Brown.

Bonnie and Clyde (1967)

Σκηνοθέτης: Arthur Penn
Warren Beatty, Faye Dunaway και Michael J. Pollard

”This here's Miss Bonnie Parker. I'm Clyde Barrow. We rob banks.”

Βία και …….Ρομαντισμός. Πρόγονος ταινιών όπως το Natural Born Killers Η ταινία αφηγείται την ιστορία των δύο εραστών Μπόνι και Κλάιντ που έγιναν συγχρόνως και από τους πιο διάσημους ληστές τραπεζών στην Αμερική. Πιστή ενσάρκωση των χαρακτήρων σε μια περιπέτεια του 1967 που παραμένει απολαυστική και κλασική. Η ταινία απέσπασε δύο βραβεία Όσκαρ. Στην τελευταία σκηνή εξαιρετική κινηματογράφηση με πλάνα που εναλλάσονται συνεχώς, καταιγισμός πυροβολισμών και ένα βουβό τέλος.

Dog Day Afternoon (1975)

Σκηνοθέτης: Sidney Lumet
Al Pacino, John Cazale και Charles Durning

“Kiss me. When I'm being fucked, I like to get kissed a lot”

Το Dog Day ξεκινά σαν μια ληστεία τράπεζας και εξελίσσεται σε σχόλιο για την αυξανόμενη επιρροή της τηλεόρασης,. μια ταινία που παραμένει επίκαιρη. H ταινία του Λούμετ εξιστορεί ένα αληθινό περιστατικό που συνέβη στο Μπρούκλιν, όπου μια ένοπλη ληστεία τράπεζας πήρε απροσδόκητη τροπή, όταν μετατράπηκε σε κατάσταση ομηρίας. Η ταινία ανήκει σε μια μεγάλη σειρά ταινιών που έγιναν την δεκαετία του ’70, στις οποίες καθρεφτίζονταν οι γοργά εναλλασσόμενες κοινωνικές, ηθικές και πολιτικές αξίες των τελών της δεκαετίας του ’60, προαναγγέλοντας την αλλαγή νοοτροπίας που θα ακολουθούσε το αμερικάνικο σινεμά (όπου για πρώτη φορά οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ καλού και κακού, σωστού και λάθους, αρχίζουν να θολώνουν, σε ορισμένες περιπτώσεις το έγκλημα να ανταμείβεται, και οι δομές του κοινωνικού συστήματος να αμφισβητούνται).

The Element of Crime (1984)

Σκηνοθέτης: Lars von Trier
Michael Elphick, Esmond Knight και Me Me Lai

“Water, water everywhere, but not a drop to drink”

Ο Φίσερ, ένας πρώην αστυνομικός, καλείται μετά από 13 χρόνια απουσίας του στο Κάιρο να επιστρέψει στην ρημαγμένη Ευρώπη για να αναλάβει να διαλευκάνει μια σειρά από φόνους παιδιών. Ο πρώην μέντορας του και συγγραφέας μιας διατριβής με τίτλο «Το στοιχείο του εγκλήματος» τον παρακινεί να ακολουθήσει τις συμβουλές του βιβλίου του. Σκοτεινή ταινία που η υπόθεσή της ξετυλίγεται σαν σε όνειρο. Είναι η πρώτη ταινία της ευρωπαϊκής τριλογίας του Λαρς Φον Τρίερ, μια παραισθητική νουάρ αλληγορία για μια Ευρώπη σε αποσύνθεση. Ένα πειραματικό φιλμ, υποψήφιο για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών.

The Sting (1973)

Σκηνοθέτης: George Roy Hill
Paul Newman, Robert Redford και Robert Shaw

“- He's not as tough as he thinks.
- Neither are we.”

Κλασσική ταινία με τους Paul Newman, Robert Shaw και Robert Redford που βασίζεται στο βιβλίο του David Maurer The Big Con: The Story of the Confidence Man, το οποίο καταγράφει την αληθινή ιστορία των απατεώνων Fred και Charley Gondorff στο Σικάγο του 30. Βραβεύτηκε με 7 Όσκαρ.

Chinatown (1974)

Σκηνοθέτης: Roman Polanski
Jack Nicholson, Faye Dunaway και John Huston

“You've got a nasty reputation, Mr. Gittes. I like that.”

1937 Los Angeles. Οσκαρ σεναρίου, το φινάλε μας αφήνει με την απουσία του αισθήματος δικαιοσύνης και τιμωρίας.

The Maltese Falcon (1941)

Σκηνοθέτης: John Huston
Humphrey Bogart, Mary Astor και Gladys George

“People lose teeth talking like that. If you want to hang around, you'll be polite.”

Το Γεράκι της Μάλτας θεωρείται το πρώτο φιλμ νουάρ. Ήδη από αυτή την ταινία μπορούν να εντοπισθούν τα χαρακτηριστικά που θα δημιουργήσουν το ξεχωριστό είδος του φιλμ νουάρ. Ο χαμηλός φωτισμός, το υψηλό κοντράστ, οι έντονες φωτοσκιάσεις, τα λοξά καρδαρίσματα, οι χαμηλές γωνίες λήψης είναι παρούσες. Επιπλέον συχνά η κάμερα δημιουργεί ένα κάδρο μέσα στο κάδρο παρουσιάζοντας το ταβάνι των δωματίων. Με τον τρόπο αυτό η ατμόσφαιρα γίνεται κλειστοφοβική, αναδεικνύοντας την περίπλοκη συνομωσία στην οποία άθελα του εμπλέκεται ο ήρωας και τα περιθώρια που διαρκώς στενεύουν καθώς η αστυνομία τον υποπτεύεται για το φόνο του συνάδελφου του. Εδώ, οι στιλιστικές αυτές επιλογές έχουν ιδιαίτερο βάρος καθώς εξυπηρετούν το σενάριο και το νόημα του έργου.

Once Upon a Time in America (1984)

Σκηνοθέτης: Sergio Leone
Robert De Niro, James Woods και Elizabeth McGovern

“- You dancing?
- You asking?
- I'm asking.
- I'm dancing.”

H ταινία αποτελεί την οπερετική κινηματογράφηση του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος του Harry Grey, "The Hoods". Η υπόθεση αφορά στο χρονικό της φιλίας 4 Εβραίων γκάνγκστερ που διέπρεψαν την εποχή της ποτοαπαγόρευσης στη πόλη της Νέας Υόρκης. Η κάμερα του Leone ακολουθεί τους φίλους από την εποχή της αθωότητάς τους, όταν ήταν πιτσιρικάδες μικροαπατεώνες και έδιναν όρκους αιώνιας πίστης στην εποχή που εξελίσσονται σε στυγνούς εγκληματίες και ρίχνει μία σκωπτική ματιά στην ώριμη κατάληξη τους ενός από αυτούς. 4 ώρες ενός σκληρού οδοιπορικού στον χρόνο.

Heat (1995)

Σκηνοθέτης: Michael Mann
Al Pacino, Robert De Niro και Val Kilmer

“I will not hesitate. Not for a second.”

Ένας αστυνομικός - κυνηγός και ένας κλέφτης - θήραμα που κινούνται με βάση το ένστικτο, μοναχικοί, αφιερωμένοι ολοκληρωτικά σε αυτό που κάνουν. Αναχρονιστικοί και ασυμβίβαστοι μας θυμίζουν με την παρουσία τους και τον τρόπο σκέψης τους έννοιες και αξίες παλιότερων εποχών. Ταινία δομημένη πάνω σε αυτούς τους δυο χαρακτήρες, που είναι ουσιαστικά διαφορετικές πλευρές του ίδιου νομίσματος.

Leon (1994)

Σκηνοθέτης: Luc Besson
Jean Reno, Gary Oldman και Natalie Portman

“Can we try with real bullets now?”

Η ταινία προβάλλει την ιδιότυπη σχέση ανάμεσα σ’ ένα πληρωμένο εκτελεστή και ένα νεαρό κορίτσι.

The Big Sleep (1946)

Σκηνοθέτης: Howard Hawks
Humphrey Bogart, Lauren Bacall και John Ridgely

“I liked that. I'd like more.”

“-You're cute.
-I'm getting cuter every minute.”

Το The Big Sleep είναι ένα νουάρ χαρακτηριστικό του είδους. Με εμφανείς εξπρεσιονιστικές καταβολές και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα συμπεριλαμβάνει σχεδόν όλα τα στοιχεία που καταδεικνύουν ένα νουάρ. Τον κλασσικό αντιήρωα, την femme fatale, τους διεφθαρμένους χαρακτήρες, τις αμφιλεγόμενες προσωπικότητες και τις βαριές σκιές. Πληροφορούμαστε κάθε εξέλιξη της ιστορίας την ώρα που την μαθαίνει και ο ήρωας. Η κάμερα σε κανένα σημείο δεν μας αποκαλύπτει κάτι που δεν γνωρίζει ο Marlowe και έτσι έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μέρος της διαδικασίας εξιχνίασης μίας υπόθεσης από έναν ντετέκτιβ.

Dobermann (1997)

Σκηνοθέτης: Jan Kounen
Vincent Cassel, Tchéky Karyo και Monica Bellucci

“Welcome to reality baby.”

Ο χαρισματικός κακοποιός Dobermann, είναι ο αρχηγός μίας βίαιης συμμορίας. Μετά από μια αιματηρή ληστεία τράπεζας, η σύλληψη τους γίνεται προτεραιότητα για την αστυνομία του Παρισιού. Υπεύθυνοι για την σύλληψη τους είναι μια ομάδα της αστυνομίας με επικεφαλής τον σαδιστή αστυνομικό Christini, ο οποίος έχει μόνο ένα στόχο: να πιάσει τον Dobermann με οποιοδήποτε κόστος.

Los olvidados (1950)

Σκηνοθέτης: Luis Buñuel
Alfonso Mejía, Roberto Cobo και Estela Inda

“Just now you remember that I'm your son.”

Θέμα της ταινίας, τα «ξεχασμένα», εγκαταλελειμμένα παιδιά των δρόμων που αναγκάζονται να στραφούν στην κλοπή και το έγκλημα για να επιβιώσουν. Ο Μπουνιουέλ εστιάζει το ενδιαφέρον του στις σχέσεις ανάμεσα σε δύο από τα παιδιά αυτά, μεγαλωμένα στις φτωχοσυνοικίες της Πόλης του Μεξικού: τον σχετικά αθώο Πέδρο και τον μεγαλύτερό του, σκληρό και έμπειρο, με μια δόση κυνισμού, Χάιμπο, που έχοντας αποφυλακιστεί, αναλαμβάνει την αρχηγία της συμμορίας των παιδιών και κυνηγά τον Πέδρο προκαλώντας τελικά τον θάνατό του.

Butch Cassidy and the Sundance Kid (1969)

Σκηνοθέτης: George Roy Hill
Paul Newman, Robert Redford και Katharine Ross

“Think ya used enough dynamite there, Butch?”

Αληθινή ιστορία δύο ληστών τραπεζών και τρένων, η ταινία αφηγείται τις περιπέτειες του διδύμου Butch Cassidy και Sundance Kid, κυρίως από τη στιγμή που αρχίζουν να τους κυνηγάνε ομοσπονδιακοί μέχρι τη φυγή τους στη Βολιβία. γλυκόπικρη αυτή νοσταλγική παράθεση ενός κόσμου ιδιόμορφης ελευθερίας, διαχέει έντονες στιγμές συγκίνησης και αγωνιάς, ενώ αποτελεί και την αγαπημένη ταινία του Robert Redford, γι’αυτό και έδωσε το όνομα Sundance στο θέρετρο που αγόρασε στη Γιούτα και από κει ξεπήδησε το πασίγνωστο πλέον φεστιβάλ των ανεξάρτητων δημιουργών Sundance Film Festival. Όσκαρ για τη φωτογραφία, το σενάριο, τη μουσική επένδυση και το καλύτερο τραγούδι και άλλες τρεις υποψηφιότητες για τα βραβεία της καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και ήχου.